حدود 15 سال پیش زمانی که نوجوان بودیم کارتونی ژاپنی از تلویزیون پخش می شد به نام فوتبالیستها. در این کارتون داستان زندگی پسری که از بچگی به فوتبال علاقه داشت را نشان می داد که چطور در مسابقات فوتبال مدارس شرکت می کرد و چطور توانست به تیم ملی ژاپن راه یابد. اکثر صحنه های بازی فوتبال در آن کارتون اغراق آمیز بودند و سنخیتی با واقعیت نداشتند و همه ما ژاپنی ها را که محلی از فوتبال در دنیا و حتی آسیا نداشتند را مسخره می کردیم. امروزه می بینیم که ژاپن بسیار فراتر از آسیا فوتبال بازی می کند و در سطح بین المللی حرفهایی برای گفتن دارد. ژاپن در جام جهانی گذشته تیم قدری بود و در بازی های آسیایی با شایستگی به فینال مسابقات راه یافته است. این پیشرفت چشمگیر فوتبال ژاپن چیزی جز دور اندیشی و برنامه ریزی بلند مدت ژاپنی ها برای موفقیت در این رشته ورزشی نیست. آنها با راه اندازی لیگ حرفه ای و همینطور بستر سازی امکانات و سخت افزار لازم و سرمایه گزاری بر روی تیمهای پایه توانسته اند قدرت اول آسیا باشند. به نظر من فوتبال ایران باید باور کند دیگر در آسیا حرف زیادی برای گفتن ندارد و با نگاهی بلند مدت برای آینده و شکوفا کردن نسلهای آتی، بدون توجه زیاد به موفقیتهای مقطعی به فراهم کردن امکانات لازم برای تربیت کودکان و نوجوانان مستعد این رشته بپردازد. با ساماندهی لیگ های فوتبال و ایستادگی در مقابل فساد، با شایسته سالاری کم کم فوتبال ما را به سمت سطح آسیا حرکت بدهند. با این طرز فکر هایمان و این عملکرد حذف همین جایگاهمان هم چندان مطمئن به نظر نمی رسد.
سلام بهزاد جان
منم این کارتون رو یادمه و خیلی دوستش داشتم اون موقع هنوز مدرسه نیرفتم یا تازه شروع کرده بودم
تابستونا نشونش می داد من هم اون روزا صبح زیاد می خوابیدم ولی چون صبح نشونش می داد به خاطر اون زود پا می شدم !
به امید دیدار