پرسپولیس را چه می شود؟

رفتن افشین قطبی برایم سخت بود. راستش دوست می داشتم تا بماند و آسیا را هم فتح کند. اما چنین نشد. در اینکه چرا قطبی نماند، گمانه زنی های زیادی هست اما دوست خوبم تورج در مقاله اخیرش تا حدی به این مساله اشاره کرد که قطبی به موفقیت سال آینده خودش امیدوار نبود. من هم تا اندازه زیادی با تورج موافقم و به نظرم باید دیگر پرسپولیس با قطبی را به عنوان خاطره شیرینی در ذهن نگاه داریم و با واقعیتی به نام پرسپولیس و جامهای پیش رو برخوردی واقع بینانه داشته باشیم. اینکه مربی بعدی پرسپولیس کیست سوال بزرگی است. در هر حال اکنون حمید استیلی شانس بالایی برای این پست دارد. شخصا تصور می کنم که حمید استیلی کارش به هفته دهم هم نمی کشد. شاید شبیه به استقلالی که با قلعه نویی قهرمان شد و با صمد مرفاوی چهارم.

شاید اگر مدیر عامل پرسپولیس بودم و از لحاظ مالی توانایی اش را می داشتم همین الان با مصطفی دنیزلی مذاکره می کردم و می خواستم کارش را در پرسپولیس شروع کند. او مربی با تجربه ای است. با پاس جام باشگاههای آسیا را تجربه کرده است. جو پرسپولیس و فضای فوتبال ایران را به خوبی می شناسد و از همه مهمتر اگر تیمی که با بازیکنان خوبی مجهز شده باشد بازیهای زیبا و موفقی ارائه می کند. پرسپولیس سال قبل اگر چه قهرمان نشد، اما پرسپولیس دوست داشتنی ای بود. متاسفانه در سالهای اخیر هر تیمی که قهرمان لیگ شده، در سال بعد به هیچ وجه نتواسته تا کیفیت خوبی از خودش به نمایش بگذارد. نمونه های آن سقوط فولاد به دسته دوم و یا سایپا در این فصل. علت اصلی آن هم درگیری این تیمها با جام باشگاههای آسیا و عدم یارگیری مناسب  برنامه ریزی کافی برای حضور موفق در فوتبال ایران و آسیاست. القصه پرسپولیس روزهای دشواری را در پیش رو دارد. شخصا معتقدم با امثال استیلی، خاکپور و پیروانی پرسپولیس با این همه حاشیه زمین می خورد. امیدوارم که به هر حال گزینه ای انتخاب شود که سال دیگر هم شادی و افتخار را به وجود ما برگرداند.